![]() | ![]() |
|
La olimpikoj : 1988-1996, olimpikoj de la malfermigho Ekde
1988, la olimpikoj fine profitis de kvietiĝa periodo. La falo de la
berlina muro reunuigis Orienton kaj Okcidenton. La sporto eskapis de la
politiko, novaj sportofakoj aperis, dopado fariĝis grava problemo kaj mono fariĝis
la ĉefa rolanto en la nova olimpika spirito. 1988 : Seulo : teknologio
kaj sekureco
© J.-M.
LOUBAT/VANDYSTADT/ALLSPORT Ben
Johnson perdis sian medalon post pozitiva kontraŭdopa kontrolo 1992 : Barcelono : la
olimpikoj de la reunuiĝo
1996 : Atlanto : la
olimpikoj de la centjariĝo
Preskaŭ
11000 partoprenantoj el 197 landoj estis en Atlanto. Kamboĝo, Irano, Irako
kaj Palestino por la unua fojo ĉeestis. La olimpika flamo estis ekfajrigita
de la boksisto Muhammad Ali (Cassius Clay). La festo okazis malgraŭ la
eksplodo de bombo en la olimpika parko "Centenial Olympic Park" kiu
mortigis du personojn. La olimpikoj proponis 26 sportojn, 36 sportofakojn kaj
271 konkursojn, tio estis 12 pliaj ol en Barcelono.
Ankoraŭ novaĵoj
en la programo : plaĝa volejbalo, tutgrunda biciklado, laŭtempa
individua biciklado kaj softbalo, kio estas nur ina sporto. La sprintisto Michael Johnson gajnis historian
duopon en 200-metra kaj 400-metra kuroj. La franco David Douillet fariĝis
olimpika ĉampiono en ĵudo. Ankaŭ Marie-José Pérec gajnis oran
medalon. La turko Naïm Suleymanoglu restis la sola halteristo, kiu trifoje
gajnis oran medalon en 1988, 1992 kaj 1996.
En
Atlanto, du francoj gajnis orajn medalojn : David Douillet kaj Marie-José Pérec
(fotoj ĉi-supere)
© ALLSPORT Naïm Suleymanoglu, ormedala
en 1988, 1992 kaj 1996 |
![]() |
Bibliotekoj de esperanto en la mondo :
Niaj amikoj :